تدوین مدل ساختاری بهزیستی تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز بر اساس حس انسجام و خوددلسوزی با میانجی‌گری مسئولیت‌پذیری

مقدمه: بهزیستی تحصیلی از متغیرهای مهم در حوزه آموزش و یادگیری است که شناخت عوامل زمینه‌ساز آن ضرورت دارد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری حس انسجام، خوددلسوزی و مسئولیت‌پذیری با بهزیستی تحصیلی بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی همبستگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز جامعه آماری را تشکیل دادند. تعداد 350 نفر (181 مرد و 169 زن) به روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های حس انسجام آنتونوسکی (Antonovsky)، خوددلسوزی نف (Neff)، مسئولیت پذیری گاف (Gough)، فهرست مشغولیت تحصیلی سالملا-آرو و آپادیا (Salmela-Aro & Upadya) و سیاهه فرسودگی تحصیلی سالملا-آرو (Salmela-Aro) و همکاران پاسخ دادند. داده‌ها با روش مدل‌یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار Amos نسخه 24 تحلیل شد.. یافته‌ها: مدل فرضی بهزیستی تحصیلی در جامعه پژوهش برازنده بود (06/0 = RMSEA، 2/68  X2/DF). مسیر مستقیم حس انسجام، خوددلسوزی (001/0 > P) و مسئولیت پذیری (01/0 > P) به بهزیستی تحصیلی دانشجویان معنادار بود. همچنین مسیر مستقیم حس انسجام و خوددلسوزی به مسئولیت پذیری معنادار بود. مسیر غیرمستقیم حس انسجام با میانجی‌گری مسئولیت پذیری معنادار بود. ولی مسیر غیرمستقیم خوددلسوزی بر بهزیستی تحصیلی معنادار نبود. در مجموع 35 درصد از واریانس بهزیستی تحصیلی از طریق متغیرهای مدل تبیین شد.. نتیجه‌گیری: با توجه به اثر مستقیم و غیرمستقیم حس انسجام، خودلسوزی و مسئولیت پذیری بر میزان بهزیستی تحصیلی، به نظر می‌رسد با تقویت مسئولیت‌پذیری، حس انسجام و خوددلسوزی می‌توان بهزیستی تحصیلی دانشجویان را تقویت کرد.